1-Naivete: gerçeğin ardındaki gerçek daha doğrusu görünenin ardındaki gerçek.Epik tiyatroda seyirci karşısına çıkarılan yapıtın konusu,insanlar arasındaki toplumsal ilişkilerden oluşan bir örgüdür.Olağandışı bir gözle görülmediği sürece alışılmadık bir nitelik taşıyan böylesine bir yapıtın kavranılması düşünülemez.
2-Mesel çalışması:bir yapıtın sahneye konma sürecinin ilk aşamasıdır.geleneksel tiyatrodaki yönetmenin kafasında oluşan yoruma karşıt olarak ekibin tümününortaya çıkarması gereken analiz çalışmadır.
3-Epizotik anlatım:epik kavramından türetilmiştir.epizotik anlatımda seyircinin ilgisi;oyunun yürüyüşü üzerine çekilir,her sahne kendisi için vardır,olay eğriler çizer,olaylar sıçramalıdır,
4-Gestus:Bütün üretim sürecinde sürdürülmesi gereken naiv tutumun oyunculuk düzeyindeki ifadesidir.Sözü ifade edecek davranış yerine sözün arkasındaki görünmeyen anlamı gösteren davranış.
5-Yabancılaştırma:bir olayı yada karakteri yabancılaşırmak demek,onu öncelikle kendiliğinden anlaşılırlığından tanınırlılığından görünür şeklinde uzaklaştırmak,şaşkınlık ve merak uyandıracak bir şekle sokmak demektir.Yabancılaştırma efektleri gestusun yanı sıra;ses,ışık,müzikedkor,kostüm makyaj olabilir.
6-Tarihselleştirme:yabancılaştırmanın bir uzantısıdır.tarihsel olsun olmasın bütün olayrı tarihsel bir şekilde ele almak demektir.Belirli bir toplumsal sistem bir başka toplumsal sistemin bakış açısından gözlenir.
7-Anlatımcı yapı:seyirci sadece betimlemeye dayalı olmayan bu yapıyla özdeşleşmediği için aktif bir konum alır,anlatım yoluyla sunulan ideolojiler,yaşam karşısında çürür ve “acıma,korku” duyguları yüzünden bu yapı içerisinde erime duygusundan uzaklaşan seyirci,bu ideolojileri eleştirerek yaşam karşısında gerçekçi duygulara düşüncelere yönelir.
8-Göstermeci oyunculuk:Özdeşleşme tümüyle reddedilmeyip,sadece denetim altına alınmayı sağlayacak diyalektik bir oyunculuk anlayışı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder